Zwycięzca Nagrody Publiczności na Berlinale i PLANETE+ DOC FILM FESTIVAL 2013, w którym reżyser Joshua Oppenheimer prezentuje efekty siedmiu lat spędzonych z „emerytowanymi” dowódcami brygad śmierci w Indonezji. W efekcie powstał jeden z najważniejszych i najbardziej wstrząsających obrazów dokumentalnych ostatnich lat, który łączy w sobie cechy gangsterskiego dramatu, kiczowatego melodramatu i surrealistycznego dramatu psychologicznego.

PREMIERA - 28 LUTEGO 2014

W ciągu 12 miesięcy od puczu wojskowego w Indonezji, który miał miejsce w 1965 roku, reżimowe organizacje paramilitarne Panczaszila zamordowały ponad milion ludzi. Wystarczyło podejrzenie o sprzyjanie komunistom. Te niewiarygodne zbrodnie pozostały bez kary. Dziś sprawcy są uprzywilejowanymi obywatelami, a odziały paramilitarne owiane są legendą walki o demokrację.
Członkowie brygad śmierci z dumą opowiadają o swojej „walce” i demonstrują efektywne metody mordowania. Przed puczem byli tzw. konikami i nielegalnie sprzedawali pod kinami bilety na oblegane amerykańskie filmy. Uważają się za „wolnych ludzi”, bo tak tłumaczą sobie słowo „gangsterzy”. W swojej „wyzwoleńczej” działalności wzorowali się – jak twierdzą – na najlepszych amerykańskich filmach. W rzeczywistości ich działalność to po prostu połączenie szmalcownika z mordercą. Jeśli podejrzany nie mógł się wykupić – był natychmiast mordowany. Chudy Anwar Congo i gruby Herman Koto są zaszczyceni, gdy reżyser proponuje im filmowe odtworzenie dokonywanych zbrodni. Z wigorem załatwiają aktorów, dekorację, kostiumy i dyskutują o możliwych scenariuszach rekonstrukcji. Uznają siebie za filmowe gwiazdy, które pokażą światu prawdziwych indonezyjskich „wolnych obywateli”. Praca przy filmie obiera jednak nieoczekiwany kierunek. Bohaterowie zaczynają zastanawiać się nad tym, co zrobili. Tylko niektórzy z nich odczuwają jednak skruchę. Rekonstrukcja makabrycznych zdarzeń z przeszłości okazuje się w efekcie dla morderców bardziej realna niż ich prawdziwe czyny. Być może z tego powodu Werner Herzog uznał ten film za najbardziej surrealistyczny i przerażający dokumentalny obraz ostatniej dekady.
Wybrane nagrody i festiwale:
2014 – kandydat do Oscara w kategorii Najlepszy Pełnometrażowy Film Dokumentalny
2014 – nominacja do nagród BAFTA w kategorii Najlepszy Film Nieanglojęzyczny i Najlepszy Film Dokumentalny
2014 – Nominacja do Nagrody Cinema Eye Honors w kategorii: Nagroda Publiczności, Najlepsza Reżyseria, Najlepszy Montaż, Najlepszy Film, Najlepsza Produkcja
2014 – Nominacja do Nagrody Spirit Award
2013 – Europejska Nagroda Filmowa w kategorii Najlepszy Europejski Film Dokumentalny
2013 – MFF Berlin: Nagroda Publiczności w sekcji Panorama, Nagroda Jury Ekumenicznego, 2013 – FF Stambuł: Nagroda Tureckich Krytyków Filmowych
2013 – FF Meksyk: Nagroda Publiczności
2013 – Zagrebdox: Nagroda Movies that Matter
2013 – Duńska Akademia Filmowa: Nagroda dla Najlepszego Filmu Dokumentalnego
2013 – Nagroda Gotham Independent Film Award
2013 – Nominacja do Nagrody The Asian Pacific Screen Awards
2013 – PLANETE+ DOC FILM FESTIVAL: Nagroda Publiczności, Grand Prix Dolnego Śląska – Nagroda Marszałka Województwa Dolnośląskiego
2013 – MFF Sheffield: Nagroda Główna
2013 – DocsBarcelona: Nagroda Główna
2013 – MFF Bergen: Nagroda Główna
2013 – DocumentaMadrid: Nagroda Jury, Nagroda Publiczności
2013 – Nagroda PUMA Impact Award
2013 – MFF One World: Najlepszy Film
2012 – MFF Toronto
2012 – IDFA, International Documentary Film Festival Amsterdam
2012 – CPH:DOX Kopenhaga: Nagroda Główna