Kandahar
Safar e GhandeharRepertuar filmu "Kandahar" w Warszawie
Brak repertuaru dla
filmu
"Kandahar"
na dziś.
Wybierz inny dzień z kalendarza powyżej.
Czas trwania: 85 min.
Produkcja: Iran / Francja , 2001
Premiera: 25 stycznia 2002
Dystrybutor filmu: Gutek Film
Kandahar to drugi po Rowerzyście film fabularny Mohsena Makhmalbafa, poruszający tematykę afgańską. W przededniu amerykańskich nalotów ten wybitny artysta irański zabrał głos w sprawie tragicznego losu tego kraju. Sam reżyser określa styl swoich filmów jako poetycki realizm. Określanie to doskonale pasuje także do Kandaharu, opisującego skomplikowaną sytuację w Afganistanie. Jest to unikalne świadectwo artysty, oparte na faktach i autentycznych przeżyciach dziennikarki Paziry, która w filmie Makhmalbafa gra sama siebie.
Kandahar nie jest ani dokumentem ani filmem fabularnym. Dzieło Makhmalbafa sytuuje się gdzieś pomiędzy tymi dwoma formami. To pierwszy film ukazujący współczesny Afganistan z innej niż dotychczas perspektywy: z perspektywy świadka, uczestnika tamtejszych wydarzeń. Nie jest to migawka telewizyjna, reportaż czy też program publicystyczny, lecz osobiste spojrzenie na Afganistan, refleksja wybitnego artysty, który był w Afganistanie i przejął się losem tego kraju i ludzi go zamieszkujących.
Kandahar opowiada historię młodej dziennikarki, Nafas, aktualnie mieszkającej w Kanadzie, która jako dziecko wyemigrowała z Afganistanu. Teraz jedzie do swojej ojczyzny. Jej siostra chce popełnić samobójstwo podczas najbliższego zaćmienia Słońca. Nafas postanawia odwieść ją od tego zamiaru. Ścigając się ze Słońcem, przemierza kraj ogarnięty wojną z talibami.
Kandahar porusza tematy głodu, biedy, totalitaryzmu, stosowania min. Opowiada też o sytuacji tamtejszych kobiet. Niektóre ujęcia przypominają formą neorealizm, inne surrealizm Felliniego. Jednak wszystkie charakteryzują się irańską zwięzłością, powagą, surowością. Reżyser osiąga bardzo sugestywną atmosferę tragedii i przemocy bez pomocy efektów specjalnych, eksplozji, krzyku cierpiących ludzi. Podróż głównej bohaterki jest zarazem podróżą do piekła, jak i poszukiwaniem człowieczeństwa, ludzkich odruchów, humanizmu w tamtejszych warunkach. Tak jak inne filmy mistrzów kina irańskiego, urzeka czystą poezją i złudną prostotą.
Wasze opinie
polecam wszystkim którzy ubią
niekonwncjonalne kino i
interesuje ich ludzkie życie
film oglądałam już dość
dawno temu, ale pamietam ze
bardzo mi się podobał i zrobił
na mnie duże wrazenie, zdaje
sobie sprawe ze jego poetyka
zupełnie różni sie od tej do
której jesteśmy przyzwyczajeni,
film bazuje raczej na wrazeniach
i uczuciach wywoływanych za
pomoca subtelnych obrazów ale
tez czasem jaskrawych kontrastów
polecam wszystkim którzy
ubią niekonwncjonalne kino i
interesuje ich ludzkie życie
Gorońco
A my ot myślim, ze film
całkiem niedurny.Pokazany
Afganistan,tamtejsze ludzi i
wszystku przysypane gorońcym
piaskiem pustyni.Bardzoż tam
chitre dzieci,im kazane czytać i
śpiewać tamej,a jeden tyku
siedzi i barmoczy. Poważnie
przedstawiona problema braku nóg
i wzrywających się laleczek.A
jeszcze ten chłopiec razwioł na
zielone (baksy) Nafas.Nic nie
poniatnie,bo skończyłoś tak samo
jak zaczynałoś
ciekawy temat
Film widziałam już ponad
rok temu, ale pamiętam, że
podobał mi się, choć jest bardzo
statyczny i poważny. Jednak
teraz można już z ulgą
westchnąć: jak dobrze, że nie ma
już Talibów!!!
No i ten poruszający wątek
polskich pielęgniarek na tym
dzikim terenie! Niesamowicie
odważne dziewczyny. Bardzo
ciekawe!
Uważam, że film jest naprawdę genialny. Brakowało mi tylko zakończenia
naprawde wielkie kino
malo w tym sezonie w kinie
takich filmow / i prosze nie
mowic ze ma on cos wspolnego z
polityka / wolne zarty / rowna
sie on z kinem najwiekszych
mistrzow - autorow kina / kazdy
kto lubi ambitne kino powinien
zobaczyc film / zwlaszcza jak
mowie majac na codzien do
czynienia z tym syfem wokol /
Obecnie jeszcze brak...
Poprzednie opinie nie
wpłynęły w rzaden sposób na moją
decyzję... Na pewno wybieram się
na to do kina...